21.05.2017
Gün
batımına karşı yürüyorum yollarda, üzerimde beyaz gelinliğim. Çamur sıçramış
birkaç yerine, aldırmıyorum. Kafamda bin bir düşünce, hangisi daha önemli karar
veremiyorum. Kaçtım, bütün yalanlardan, bütün korkularımdan. Damardan vurmuşum
özgürlüğü, kafama vurmaya başlamış yavaş yavaş.
Sahte bir
sevgiye kanıp tiyatro yaşamanın eşiğinden dönmüş biri ancak bu kadar huzurlu
olabilirdi. Sahi, güneşin batışını en son ne zaman izledim ben?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder