Aylardır hiçbir şey yazmadığım dank etti kafama az önce. Ben
de kalktıp kendime ne yaptığımdan bahsetmek istedim. Sanırım aldığım kararları,
geçtiğim yolları somut olarak gözler önüne sermek bana daha iyisini yapabilmek
adına da motivasyon sağlayacak…
Uzun zamandır bir değişim çemberinin içindeyim. Bu sürede
şunu fark ettim ki zaten yaşamım boyunca her an değişiyordum, bu sefer
diğerlerinden farklı olarak bilinçli bir büyüme ve temizlenme evresine soktum
kendimi.
Değişimi basit olan şeylerle başlayın diyorlar, benim
söylenilenin tersini yapma alışkanlığım sağolsun gittim en zor adımdan
başladım: İnsanları değiştirdim. Etrafımda beni zehirleyen herkesten bir bir
kurtulma kararı aldım geçtiğimiz yaz. Belki de uzun süredir düşüncelerimin
vardığı en güzel nokta olabilir hayatımdaki insanları azaltma harekâtı. Nasıl aydınlanma
yaşadım tam olarak hatırlamasam da bazı kişilerin beni sadece yorduğunu,
göremediğim bir yerime yapışan kene gibi beni sömürüp durduğunu fark ettim. Asıl
olay aydınlanma evresinden sonra başlıyor çünkü en çok enerji gerektiren kısım
temizliğin yapılış aşaması.
Öncelikle cesur olmanız gerekiyor, gönderdiğiniz her insan
siz bir canavarsınız artık ve canavarlar acı çekmesi gereken varlıklardır. Sizin
hakkınızda konuşarak, sizi kötüleyerek, görüp görmemezlikten gelerek ya da
türlü başka davranışlarla sizi kırmaya dayanıklılığınızı zayıflatmaya mümkünse
sizi yalnızlaştırmaya çalışırlar. İşte bunları kendinizi ivmelendirmek için
kullanmanız hayati önem taşır: Her ne olursa olsun cesur olup bu sömürgeci
topluluktan yakanızı kurtarmanız, değişim yolunda kırılması gereken en kalın
duvardır.
Şuan birçok insanın gözünde bencil, acımasız, kendini
beğenmiş biri olabilirim. Konuşmamayı tercih ettiğim insanları zamanında üzmüş ve
kırmış da olabilirim. Evet, ne yaptıysam kendim için yaptım bu yüzden bencilim.
Hayatımı zehirlemelerine izin vermek istemedim, gerçekleştirmek istediğim
hayallerim hakkında beni demoralize etmelerine izin vermek istemedim, beni ben
olmaktan alı koymaya çalışmalarına izin vermek istemedim, bunları tamamen
kendimi düşündüğüm için yaptım bu yüzden bencilim. Bencil olmakla da mutluyum. Benim
için önemi yitiren insanların hakkımdaki düşünceleri de önemini kaybettiğinden,
bu insanlar sesleri bana ulaşamayan bir grup sömürgeci olarak sınır dışımda
kamp kurabilirler en fazla.
Temizlik aşamasında yalnızca insanlardan kurtulmadım
aslında. Bağlı kaldığım onlarca eşya vardı kutuların içine tıkıştırılmış ve
beni zincirliyorlarmış gibi bir his yaratıyorlardı. Unutmak istediğim anıları
ve insanları sürekli gözlerimin önüne getiriyorlardı. Birgün kalkıp bütün o
eşyaları çöpe tıktım ben de. Sırtımdaki ve kafamdaki o yükten kurtuldum. Birgün
giyerim dediğim tüm kıyafetleri, ayakkabıları çıkardım hayatımdan sonra da. İçimde
yer açıldı bütün o fazlalıklar çıkınca.
Temizleme işi bittikten sonra büyüme evresine girdim. Normalde
yapmam dediğim şeyleri yapmaya başladım. Kişisel gelişim kitabı okudum mesela,
daha önce gitmediğim bir yere oturduğum hep latte içmekten vazgeçtim, hep aynı
yerlere gitmekten vazgeçtim… Farklı şeyler denemeye çalıştım kısaca küçük
küçük, alışkanlıklarımı kırmaya, kendimi garantiye alarak adım atmaktan
vazgeçmeye çalıştım, hala da çalışıyorum. Bu sıralar istediğim kadar okuyamasam
da kitaplığıma değişik kitaplar kazandırıyorum. Tek başıma yürümekten, tek
başıma oturmaktan keyif almaya başladım. Düşüncelerimi eğitiyorum, hiç
görmediğim renkler görüyorum yüzlerde, doğruyu söylemekten daha az korkuyorum,
olmaya çalıştığım kişiyi seviyorum: Ben başka bir ben oluyorum ama daha çok
kendime benziyorum.
Böyle işte varsa sevgili okur. Eskisine göre fazlaca rahat
kafam, ruhum. Değişim diye buraya yığdığım bu cümleleri hayat tarzım haline
getirmeye çalışıyorum temel olarak. Kendimi mutlu hissettiğim sürece de buna
devam etmeyi planlıyorum. Hayatımda daha fazla toksikli kalabalığa yer almasını istemiyorum sevgili okur.