Başka Şans

23.09.2017 

Başka çaresi yoktu:

Yıkması gerekiyordu ağacı

Soldurması gerekiyordu gülleri.

Yapraklar, tohumlar düşmemeliydi ki yere,

Yeniden yeniden çıkmasınlar artık.

Yeşermemeliydi bu bahçe

Öyle istemişlerdi.

                             

Neden diye soramıyordu

Çünkü yasaktı sormak

Sormak değil belki de düşünmek, düşündürtmek.

Başka şansı yoktu bahçıvanın

Almıştı eline kesici aletleri.

Önce gülen yüzlerden başladı

İnsan mutlu olmazsa hep mutlu olmayı düşünürdü,

Başka şeylere fırsat kalmazdı, biliyorlardı.

Sonra cesaret dallarını kırdı ormandan

Sonra aşkı, sonra kardeşliği…

Tek tek hepsini aldı ormanın içlerinden

İyi olan şeylerin gitmesini istemişlerdi

Başka şansı yoktu bahçıvanın.

Geriye sadece

Ufak cılız bir otta umut kaldı,

O kadar ufaktı ki görememişti bahçıvan,

Görse onu da alırdı.

Başka şansı yoktu çünkü, öyle söylenmişti.

Bahçıvan fark etmemişti ama o cılız ot

Belki on belki yüz yıl sonra

Ama eninden sonunda bahçıvana başka şans yaratacaktı

Henüz o dalları kestirenlerin bundan haberi yoktu,

Bahçıvanın bundan haberi yoktu…